برونر، امیل (۱۸۸۹ـ۱۹۶۶)
بِرونِر، اِمیل (۱۸۸۹ـ۱۹۶۶)(Brunner, Emil)
| امیل برونر Emil Brunner | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۸۹ م |
| درگذشت | ۱۹۶۶ م |
| ملیت | سوییسی |
| شغل و تخصص اصلی | متکلم |
| سمت | استاد الهیات در زوریخ در ۱۹۲۴ |
| آثار | الهیات بحران (۱۹۲۹)؛ رویارویی خدا و انسان (۱۹۴۳)؛ مسیحیت و تمدن (۱۹۴۸ـ۱۹۴۹) |
متکلم پروتستان سوئیسی. الهیات لیبرال قرن ۱۹ را مردود شمرد. پس از چند سالی که در کسوت کشیشی گذراند، در ۱۹۲۴ در زوریخ استاد الهیات شد. همچون دیگر متکلمان نئوارتُدوکس[۱] قائل به اولویت وحی بود، اما به عقل نیز سهم کوچکی در خداشناسی میداد. از آثار اوست: الهیات بحران[۲] (۱۹۲۹)؛ رویارویی خدا و انسان[۳] (۱۹۴۳)؛ مسیحیت و تمدن[۴] (۱۹۴۸ـ۱۹۴۹)؛ ایمان، امید، و عشق (۱۹۵۷).