بهاءالدین سام دوم
بَهاءُالدّین سام دوم (قرن ۷ق)
پادشاه آل شَنْسَب (حک: ۵۸۸ ـ۶۰۲ق) در ولایت طَخارستان. پس از وفات پدرش، شمسُ‌الدّین محمد غُوری، در بامیان به امارت نشست و چهارده سال سلطنت کرد. بعد از حادثۀ قتل سلطان معزّالدّین محمد سام، امرا درصدد برآمدند در ولایت غور و فیروزکوه به نام او خطبه بخوانند. اما وی چند روز بعد درگذشت. بهاءالدین سام دوم را به فضل‌پروری و علم‌دوستی ستوده‌اند. امام فخررازی، فیلسوف و متکلم، نیز مدتی در بارگاه او بود.