بهرام و بهروز

بهرام و بهروز
(یا: باغ اِرَم) سرودۀ بنایی هروی، منظومه‌‌ای به فارسی، در ۵۰۰ بیت، در اواخر قرن ۹ق. این مثنوی بر وزن حدیقةالحقیقه سنایی، هفت پیکر نظامی و سلسلةالذهب جامی در سرگذشت دو پهلوان با نام‌های بهرام و بهروز و عشق آن‌ها به دختری با نام گلچهره سروده شده است. در این داستان بهروز نمایندۀ نیکی و بهرام نمایندۀ بدی است و حکایات اخلاقی و اجتماعی در آن فراوان است. شاعر، این مثنوی را در سال‌هایی که از هرات گریخته بود و در آذربایجان در خدمت سلطان یعقوب آق‌قویونلو به‌سر می‌برد، سروده و هم به نام آن پادشاه کرده است. گزیده‌ای از این مثنوی همراه با شماری از غزلیات بنایی با نام برگزیدۀ باغ ارم یا بهرام و بهروز به‌چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۵۱ش).