بی آزار شیرازی، عبدالکریم
بیآزار شیرازی، عبدالکَریم (شیراز ۱۳۲۳ش)
روحانی، نویسنده و قرآنپژوه ایرانی. نخست در زادگاهش و سپس در قم و نجف درس خواند. در محضر امام خمینی (ره) فقه و حدیث آموخت و تمامی مسائل مستحدثۀ ایشان را به رشتۀ تحریر درآورد (رسالۀ نوین). در ۱۳۵۳ش به درجۀ اجتهاد رسید. در ۱۳۵۴ش به کانادا رفت و از دانشگاه مکگیل در رشتۀ تاریخ و تمدن اسلامی دانشنامۀ فوقلیسانس گرفت. از ۱۳۶۱ش، به تدریس در دانشگاههای ایران پرداخت و در ۱۳۷۲ش، در رشتۀ علوم قرآنی و حدیث دانشنامۀ دکتری گرفت. پس از تأسیس دانشگاه مذاهب اسلامی، نخست به عضویت شورای عالی این دانشگاه و سپس به ریاست آن برگزیده شد. بیآزار شیرازی مؤلفی پرکار بوده و بیش از ۱۳۰ عنوان کتاب تألیف کرده، که بیشتر آنها به چاپ رسیده است. از آثارش: طلوع و غروب تمدنها؛ دورۀ عاشورا در سرزمینها؛ اسلام آیین همبستگی؛ دورۀ تفسیر کاشف به فارسی و عربی (با همکاری محمدباقر حجتی)؛ دورۀ رسالۀ نوین فقهیپزشکی؛ مشعل اتحاد؛ ترجمۀ آهنگین از قرآن کریم.