تامسون، جورج پاجت (۱۸۹۲ـ۱۹۷۵)
تامْسون، جورج پاجِت (۱۸۹۲ـ۱۹۷۵)(Thomson, George Paget)
| جورج پاجت تامسون George Paget Thomson | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۹۲م |
| درگذشت | ۱۹۷۵م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کیمبریج |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیک دان |
| گروه مقاله | فیزیک و مکانیک |
| خویشاوندان سرشناس | جوزف جان تامسون (پدر) |
| جوایز و افتخارات | نوبل فیزیک (۱۹۳۷) |
فیزیک‌دان انگلیسی. در ۱۹۳۷، به جایزۀ نوبل فیزیک دست یافت. این جایزه به‌سبب تحقیقاتش در زمینۀ پدیدۀ تداخل در امواج الکترونی پراکنده‌شده از بلورها بود که ماهیت موج‌گونۀ ذرات را تأیید می‌کرد. در ۱۹۴۳، لقب سِر گرفت. کلینتون دیویسون[۱] در همان سال در ایالات متحده امریکا، با استفاده از روشی دیگر، مستقلاً به همان کشف دست یافت. جورج تامسون پسر جوزف جان تامسون[۲] فیزیک‌دان بود. در کیمبریج زاده شد و در همان‌جا درس خواند. نخست از ۱۹۲۲ تا ۱۹۳۰ استاد دانشگاه ابردین[۳] بود. سپس، به کالج سلطنتی[۴] دانشگاه لندن منتقل شد (۱۹۳۰ـ۱۹۵۲). طی جنگ جهانی دوم، کمیته‌های دولتی متعدد، و ازجمله کمیتۀ سلاح‌های اتمی، را رهبری کرد. در اواسط دهۀ ۱۹۲۰، به‌منظور تأیید فرضیۀ فیزیک‌دان فرانسوی، لوئی دو بروی[۵]، مبنی‌بر دوگانگی ذره‌ای و موجی‌بودن الکترون‌ها، مجموعه‌ای آزمایش صورت داد. در این آزمایش‌ها، ورقه‌های بسیار نازک سلولوئیدی و فلزی متشکل از آلومینیوم، طلا، و پلاتین با باریکه‌های ظریفی از الکترون بمباران و باریکۀ الکترون‌ها به‌صورت مجموعه‌ای از حلقه‌ها پراکنده می‌شدند. در ۱۹۲۷، تامسون با استفاده از فرمول‌های ریاضی و اندازه‌گیری حلقه‌های تولیدشده و شناختی که از شبکۀ بلوری داشت، نشان داد که اطلاعات به‌دست آمده با نظریۀ دوبروی سازگاری کامل دارد.