تندخوانی
تُندخوانی
مجموعه‌ای از روش‌های تمرینی و آموزشیِ خواندن، به‌منظور بالابردنِ توانایی سریع خواندنِ متون، بی‌آن‌که کاهش نامعقولی در درکِ مطلب حاصل شود. این روش‌ها فنون مختلفی را دربرمی‌گیرد، ازجمله بخش‌بخش‌کردن متن و خواندن آن‌ها یا خواندن بی‌صدا به‌طوری که حتی فک و ماهیچه‌های زبان نیز حرکت نکنند. گفتنی است که نمی‌توان، در عمل، خط مشخصی بین خواندنِ عادی و تندخوانی رسم کرد، زیرا همۀ کسانی که متنی را می‌خوانند از پاره‌ای از فنون متداول در تندخوانی استفاده می‌کنند (مانند دقت‌نکردن در حروف کلماتی که می‌خوانند، بی‌صداخواندن، نادیده‌گرفتن بعضی از عبارات یا حتی بخشی از متن). در تندخوانی موازنۀ بین میزان سرعت خواندن و درک مطلب مهم است. در روش‌های مختلف تندخوانی این موازنه متفاوت است و می‌توان با تمرین هر دو سرعت را بالا برد و بهبود بخشید. تجربه نشان داده است که درکِ مطلب و خواندنِ ۲۰۰ تا ۳۵۰ کلمه در دقیقه در حد بسیار عالی است. در دوره‌های آموزش تندخوانی، مرورکردن و از نظر گذراندن، متداول‌ترین روش آموزشی است. این روش را به‌آسانی می‌توان فراگرفت. عموماً با افزایش سرعتِ خواندن، سرعتِ درک مطلب کاهش می‌یابد، به‌طوری که با سرعت ۱۰۰۰ تا ۲هزار کلمه در دقیقه، سرعتِ درک مطلب ممکن است تا ۷۰درصد کاهش یابد که با تمرین می‌توان موازنۀ آن‌ها را بهتر کرد. امروزه آموزش تندخوانی مقوله‌ای تجاری است و دوره‌های تندخوانی برگزار می‌شود. همچنین خودآموزهایی در این زمینه منتشر، و حتی نرم‌افزارهای رایانه‌ای برای آموزش تندخوانی تهیه شده است. هوارد استیون برگ، تندخوان‌ترین شخص در سطح جهانی، قادر است ۲۵هزار کلمه در دقیقه بخواند.