جانمازی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

جانَمازی

جانَمازي

(یا: سجّاده) فرشینه‌ای پرزی و گره‌دار معمولاً در اندازه‌های ۱۴۰×۲۲۰ سانتی‌متر. طرح این فرشینه نشان‌دهندۀ محراب مسجد است که اغلب در بالای آن قرار دارد و با آیه‌هایی از قرآن مجید به خط کوفی، نسخ و نستعلیق منقوش شده است. در سجاده‌های بلوچ از نمای درخت نیز بهره می‌گیرند. کرمانشاه، بیجار و سنندج از‌جمله کانون‌های بافت سجاده است. به فرشینۀ سجاده سجاده شاه ‌عباسی نیز می‌گویند.