جلیلی، جهانگیر (تهران ۱۲۸۸ـ همان جا ۱۳۱۸ش)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

جهانگیر جلیلی (تهران ۱۲۸۸ـ همان‌جا ۱۳۱۸ش)

رمان‌نویس ایرانی. پس از طی دورۀ متوسطه در کالج امریکایی تهران به تحصیل زبان انگلیسی در دانشگاه پرداخت. سپس در وزارت دارایی به‌کار مشغول شد. در آثارش، با رمانتیسمی تیره و نومیدانه، ورطه‌های اخلاقی ـ اجتماعیِ پیشِ روی زنان و جوانان عصر رضاشاه را تصویر کرده است. در داستان‌هایش تأثیر قلم محمد مسعود به‌طور محسوس نمایان است. شعر نیز می‌سرود. با خودکشی به زندگی خود خاتمه داد.

از آثارش: من هم گریه کردم (۱۳۱۱)؛ از دفتر خاطرات (۱۳۱۳)؛ کاروان عشق.