حاصل مصدر
حاصل مصدر
در اصطلاح دستور زبان، اسمِ مشتقّی است که همانند مصدر و اسم‌مصدر، مفهوم وقوع کار، یا تحقّق‌یافتن حالتی را دربر دارد و جزء اسم‌های معنا به‌حساب می‌آید. ساختمان حاصل مصدر عبارت است از «صفت یا جانشین صفت + پسوند «ی» حاصل مصدری». مانندِ خوبی، مطربی، بلندی، دلگرمی، مایی، منی، مسخرگی.