حجله بستن
حجله‌بستن
(حجله: استوانۀ شش‌ضلعی از چوب یا فلز و آینه‌کاری و چراغانی‌شده، با دهانه‌ای گشاد، به نمادِ حجلۀ عروسی) در آداب و رسوم عامیانه، رسم برپاکردن حجله بر سر کوچه‌ها و گذرها، به یادبودِ درگذشتِ جوانی ناکام. پیش ترها رسم حجله‌بستن فقط مخصوصِ شب‌های عزاداری ماهِ محرم و نماد شهادتِ قاسم پسر امام حسن (ع) بود و زورمندان دسته‌های عزاداری، حجله را بر پشت می‌گرفتند و چون علم و کُتَل در پیشِ دسته‌ها حرکت می‌دادند. گویا رسم حجله‌بستن را بابا شمل‌ها همه‌گیر کردند و به یادبودِ درگذشتِ لوطی‌شان حجله بستند. تا دهۀ ۱۳۴۰ ش، حجله‌بندها با هم مسابقه می‌دادند. موعد مسابقات، عصر چهارشنبه‌سوری بود؛ بدین قرار که هرکه زودتر با حجله مسافتی معیّن را طی می‌کرد، برنده بود. حجله خاص مردان است، اما گاه برای دختری ناکام هم حجله می‌بندند.