حسنویه
حَسَنویه (حکومت: ۳۴۸ـ۳۶۹ق)
(یا: حسنویه بن حسین بَرْزکانی) یکی از سران کُرد و بنیانگذار حکومت بنی‌حسنویه در نواحی غربی ایران. حسنویه در ۳۴۸ق، امرای دیگر کُرد را بر کنار کرد و با گسترش قدرت خود از حدود دینور تا اهواز، قدرتی محلی و خانوادگی را در آن نواحی پی‌ریزی کرد. در ابتدا، به حمایت از آل‌بویه با سامانیان به جنگ پرداخت و به‌همین‌دلیل مورد حمایت این دولت قرار گرفت، اما سرانجام در ۳۵۹ق با آل‌بویه نیز درگیر شد. وی معاصر رکن‌الدوله دیلمی بود و او را با قبول پرداخت باج و اطاعت، از حمله منصرف کرد. پس از وی پسرش بدر بن حسنویه به امارت رسید.