خسرونامه

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

خسرونامه

(نیز: گل و خسرو؛ گل و هرمز) منظومه‌ای عاشقانه سرودۀ عطار نیشابوری، به فارسی. اصل این اثر افسانه‌ای به قلم بدر اهوازی است و عطار آن را به خواهش دوستی به نظم درآورد. تعداد ابیات آن را از ۷۶۰۰ تا ۸۳۶۴ بیت گفته‌اند. خسرونامه چاپ شده است (تهران، ۱۳۳۹ش).