خودایمنی

خودایمنی (autoimmunity)

در پزشکی، بیماریی که واکنش‌های ایمنی بدن به‌جای آن‌که بر ضد عوامل بیگانه، مثل میکروب‌های مهاجم، عمل کنند، علیه خود بدن عمل می‌کنند. بیماری‌هایی که گفته می‌شود منشأ خودایمنی دارند عبارت‌اند از میاستنی گراویس، آرتریت روماتوئید، و لوپوس اریتماتو. در بیماری‌های خودایمنی، لنفوسیت‌های تی به‌منظور حرکت به‌سوی هدفی تکثیر می‌شوند که در حالت طبیعی یک مولکول خارجی بیماری‌زاست، اما به برخی از مولکول‌های بافت‌های بدن که شبیه مولکول‌های هدف‌اند نیز ممکن است حمله شود. فعال‌شدن سلول‌های تی علیه یاخته‌های تولیدکنندۀ انسولین موجب ایجاد دیابت وابسته به انسولین می‌شود. اگر به برخی از یاخته‌های غشای مفصل حمله شود، آرتریت روماتوئید پدید می‌آید و اگر به میلین، پروتئین اصلی دستگاه عصبی، حمله شود، آن‌گاه مولتیپل اسکلروز ایجاد می‌شود. در ۱۹۹۰، در اسرائیل واکسنی ساخته شد که تکثیر بی‌رویۀ لنفوسیت‌های تی را، که علیه بافت‌های هدف سالم فعال شده‌اند، متوقف می‌کند.

 

---