دریاکنار
دریاکنار (beach)
(یا: ساحل) باریکه‌ای خشکی در کنارۀ دریا، عموماً شاملِ سواحل رخنمون‌شده با تخته‌سنگ‌ها و قلوه‌سنگ‌ها، یا سواحلِ پوشیده‌شده از شن. بالا و پایین‌رفتن آب (جزر و مد) بر سواحل اثر می‌گذارد. امکان دارد هرّه‌ای خاک‌ریز[۱]، به‌صورت پشته‌ای از ماسه و قلوه‌سنگ، در دورترین نقطه‌ای که آب به آن‌جا می‌رسد و عموماً در بالاترین نقطۀ برشکند، وجود داشته باشد. مواد سازندۀ ساحلی عبارت‌اند از واریزه‌های سنگی که از فرسایشِ سنگ‌های رخنمون و دماغه‌ها، طی فرآیند فرسایش ساحلی[۲]، حاصل می‌شوند یا موادی که رودخانه‌ها حمل می‌کنند. رانۀ امتداد کرانه‌ای[۳] این مواد را به ساحل می‌آورد و در طول ساحل پیش می‌برد. کاهش انرژی امواج موجب می‌شود ماسه‌ها بیشتر رسوب کنند و کمتر منتقل شوند. این امر عوارضی رسوبی مانند سدهای شنی[۴] و زبانه‌ها[۵] و شن تل می‌سازد. نگرانی دربارۀ سواحلی که در آن‌ها می‌توان شنا کرد، باعث شد در دهۀ ۱۹۸۰، بخشنامه‌ای دربارۀ کیفیت آب از سوی اتحادیه اروپا صادر شود. از ۱۹۸۸، انگلستان برای سواحل فاقد آلودگی‌های صنعتی، فاضلاب، و زباله که آب در آن‌جا کیفیت خوبی داشته باشد، مجوز برافراشتن پرچم آبی صادر می‌کند.