دین ، ایزد
دین، ایزد
(یا: دئنه) نیروی درونی ایزدی در فرهنگ اَوِستایی. این نیرو که مستقل از جسم است و از آن به وجدان تعبیر می‌شود، نیروی آگاهی و شناخت انسان از نیکی و بدی عملش است. در اَوِستا، دَئِنَه، و در پَهلَوی: دِن، به‌معنای شناختن و مذهب و کیش است. در هادُخت نَسک، از اوستای متأخر، این نیرو، در روز چهارم پس از مرگ، بر سر پل چینوَد، در پیکرۀ دوشیزه‌ای زیبا، نیکوکاران را به بهشت، و در پیکرۀ زنی زشت و پَتیاره، بدکاران را به جهنم می‌برد. نیز در آیین زردشت ایزدبانویِ نگهبانِ دین زردشتی است که با چیستا الهۀ نگهبان راه‌ها پیوندی نزدیک دارد. در تقویم اوستایی روز بیست‌وچهارم هر ماه را، دین‌روز نامند.