دیپلماسی دلار
دیپلماسی دلار (dollar diplomacy)
توصیفی از سیاست خارجی امریکا در اوایل قرن بیستم. امریکا در تلاش برای نفوذ سیاسی در کشورهای خارجی (چین ۱۹۰۹ و ۱۹۱۲، هائیتی[۱] ۱۹۱۰، نیکاراگوا و هوندوراس[۲] ۱۹۱۱، و جمهوری دومینیکن[۳] ۱۹۱۶ سرمایهگذاران امریکایی را تشویق کرد که به کشورهایی وام دهند که بدهکاری آنها سبب پیشبرد منافع امریکا میشد. دیپلماسی دلار گاه به مداخلۀ نظامی امریکا، نظیر پیادهکردن تفنگداران دریایی در نیکاراگوا (۱۹۱۲ـ۱۹۲۵)، برای تقویت رژیمهای دستنشانده میانجامید. این واژه بهویژه به دورۀ ریاست جمهوری ویلیام تفت[۴] مربوط است. در پایان قرن ۲۰، معمولاً چنین سیاستهایی را امپریالیسم[۵] اقتصادی تعریف کردهاند.