راغب اصفهانی، حسین بن محمد ( ـ بغداد ۵۰۲ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

راغب اصفهانی، حسین بن محمد ( ـ بغداد ۵۰۲ق)

حسین بن محمد راغب اصفهانی
درگذشت بغداد ۵۰۲ق
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی ادیب
شغل و تخصص های دیگر قرآن پژوه
آثار درهالتاویل فی متشابه التنزیل؛ ادب الشطرنج؛ مقدمه لتفسیرالقرآن
گروه مقاله ادبیات فارسی

ادیب، متکلم، مفسر و قرآن‌پژوه ایرانی. از اندیشمندان اواخر قرن ۵ و اوایل قرن ۶ق بود. از مردم اصفهان و ساکن بغداد بود. برخی او را معتزلی و سنی و برخی شیعه دانسته‌اند. به زبان و ادب فارسی آشنا بود و عباراتی به فارسی در آثارش آورده است. صاحب تألیفاتی در ادب، کلام و حکمت است، اما بیشتر آثارش در تفسیر قرآن و پند و اندرز است. از آثارش: مُحاضِراتُ الْاُدَبا و مُحاوِراتُ‌الشُّعَراء و الْبُلَغا که معروف‌ترین اثر ادبی اوست و به قلم محمدصالح بن محمدباقر قزوینی با نام النوادر به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۷۴ش)؛ اَلْمُفْرَدات فی غَریبِ‌الْقُرآن که فرهنگی در واژه‌های قرآنی به ترتیب الفبایی است (مصر، ۱۳۲۴ق)؛ الذَّریعَة الی مکارمِ‌الشَّریعَة (قاهره، ۱۲۹۹ق)؛ دُرَة‌التَّأْویل فی مُتَشابِهِ‌التَّنزیل؛ اَدَبُ‌الشَّطرَنج؛ مقدمة لِتفسیرِالقرآن؛ الاخلاق؛ تَفصیلُ‌النَّشْأَتین و تَحصیلُ‌السَّعادَتَین؛ تَحقیق‌البَیان.