رامانی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

رامانی
(یا: رامانیان)، طایفه‌ای از کردان یا گوسفندداران چادرنشین فارس، در قرون اول اسلامی. اینان به همراه اسماعیلیان، شکانیان، کرزوبیان و مسعودیان، خاندان شبانکارۀ فارس را تشکیل می‌دادند و سلسلۀ نسب خود را به اردشیر بابکان، پادشاه ساسانی و منوچهر پیشدادی، پادشاه افسانه‌ای ایران می‌رساندند. بنی فضلویه یا اتابکان شبانکارۀ فارس از این مردم بودند و فضلویۀ بن حسنویه، مؤسس و سرکردۀ آنان بود. فضلویه پیش از پیوستن به ابومنصور بهرام شیرازی، وزیر فولادستون، به چوپانی مشغول بود. او چند سالی را در خدمت ابومنصور گذراند و با حمایت مالی او به مناصب عالی رسید. فولادستون در ۴۴۸ق وزیر خود را کشت و فضلویه با همراهی بعضی اعیان فارس، فولادستون را خلع و زندانی کرد و پس از چندی او را کشت و خود حاکم فارس شد و بدین‌ترتیب دولت شبانکارگان فارس را تأسیس کرد که تا ۷۵۶ق برقرار بود. نیز ← شبانکاره