رانکین، ویلیام (۱۸۲۰ـ۱۸۷۲)
رانکین، ویلیام (۱۸۲۰ـ۱۸۷۲)(Rankine, William)
| ویلیام رانکین William Rankine | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۲۰م |
| درگذشت | ۱۸۷۲م |
| ملیت | اسکاتلندی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در رشته مهندسی عمران |
| شغل و تخصص اصلی | مهندس |
| شغل و تخصص های دیگر | فیزیک دان |
| گروه مقاله | فیزیک و مکانیک |
مهندس و فیزیک‌دان اسکاتلندی. از پایه‌گذاران ترمودینامیک[۱]، به‌‌ویژه نظریۀ ماشین‌های بخار[۲]، بود. در ادینبورگ[۳] زاده شد و در رشتۀ مهندسی عمران درس خواند. از ۱۸۵۵، استاد دانشگاه گلاسگو بود. در ۱۸۴۹، دو مقاله با موضوع گرما عرضه کرد و در همان سال اصلاحات بیشتری را در نظریۀ ترمودینامیک سادی کارنو[۴] اعمال کرد. رانکین در اثری با نام راهنمای ماشین بخار و سایر محرک‌های اولیه[۵] (۱۸۵۹)، چرخۀ ترمودینامیکی جدیدی را عرضه کرد (چرخۀ رانکین[۶]) که به‌منزلۀ چرخۀ استاندارد دستگاه‌های بخاری به‌کار رفت، که در آن‌ها سیال کارکن[۷] بخار است. او در این اثر شرح داد که چگونۀ مایع داخل دیگ بخار، که با افزایش گرما بخار می‌شود، هنگام انبساط بخشی از انرژی گرمایی را به انرژی مکانیکی تبدیل می‌کند. وقتی بخار خروجی با استفاده از واسطه‌ای مناسب، مثل آب سرد، دوباره مایع شود، چرخه گرما از دست می‌دهد. مایع حاصل را دوباره به دیگ بخار برمی‌گردانند.