رساله به رومیان

رساله به رومیان (Epistle to the Romans)

عنوان رسالۀ پولس رسول به رومیان، از رساله‌های عهد جدید. بلندترین نامۀ پولس است و از این‌رو در آغاز نامه‌های او در کورَنت جای دارد. یگانه نامۀ او به جماعتی مسیحی است که خودش آن را به‌وجود نیاورده و بدین سبب بیشتر به مقاله‌ای در شرح عقاید او دربارۀ رستگاری است تا پاسخی به مسائل خاص. تاریخ نگارش آن احتمالاً ح ‌۵۷ـ‌۵۸‌م است، پیش از آن‌که پولس برای رساندن کمک‌های گردآوری‌شده برای کلیسای بیت‌المقدس (اورشلیم) از کورَنت راهی آن دیار شود. باب‌های یکم تا چهارم رساله شرح کامل‌تری بر موضوع «برائت به ایمان» است که به شکل بحثی در غلاطیان ارائه می‌شود. باب‌های پنجم تا هشتم به تأثیر آمرزش در سرنوشت انسان می‌پردازند. در باب‌های نهم تا یازدهم، پولس از عاقبت یهودیانی که رسالت عیسی مسیح را نمی‌پذیرند سخن می‌گوید. پیامدهای ظهور عیسی، ایمان مسیحی، و آمرزش گناهان برای شخص مسیحی در باب‌های دوازدهم تا پانزدهم بیان می‌شود. باب شانزدهم نیز معرفی‌نامه‌ای برای فوئبه خادمۀ کلیساست و بسیاری آن را نامۀ جداگانه‌ای می‌دانند.

---