رواقی، علی
| علی رواقی | |
|---|---|
| زادروز |
مشهد ۱۳۲۰ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | ادب پژوه |
| شغل و تخصص های دیگر | لغت شناس |
| سمت | استاد دانشگاه تهران و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی |
| آثار | ترجمه قرآن موزه پارس؛ تفسیر بصایر عینی؛ تصحیح ترجمه قرآنی از قرن دهم با برابرهای فارسی و فهرست های لازم |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |

رواقی، علی (مشهد ۱۳۲۰ش - )
ادبپژوه، قرآنپژوه و لغتشناس ایرانی. بههنگام تحصیل در دانشگاه همکاری با بنیاد فرهنگ ایران را آغاز کرد. در ۱۳۴۸ش با افزودن مقدمه و یادداشتهایی بر تفسیر قرآن پاک تصحیح مجتبی مینوی، آن را آمادۀ چاپ و به همت بنیاد منتشر کرد. رواقی ضمن تدریس در دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران با بنیاد شاهنامه نیز همکاری میکرد و با همکاری مهدی محقق و مجتبی مینوی مقابلۀ دستنوشتهای دیوان ناصرخسرو و آمادهسازی این دیوان را برعهده گرفت. مهمترین اثر او در زمینۀ قرآنپژوهی کشف و تصحیح کهنترین ترجمۀ قرآن به فارسی است که تا امروز یافت شده و با مقدمهای تحقیقی و توضیحات واژگانی بهنامقرآن قدس منتشر شده است. او استاد دانشگاه تهران و عضو پیوستۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی است. تخصص وی در حوزۀ فرهنگنویسی و واژهپژوهی است. از آثارش: ترجمۀ قرآن موزۀ پارس؛ تفسیر بصائر عینی؛ تصحیح ترجمۀ قرآنی از قرن دهم با برابرهای فارسی و فهرستهای لازم؛ فرهنگ مصادر قرآن؛ گونهشناسی ترجمههای قرآن؛ ذیل فرهنگهای فارسی و فرهنگ تاجیکی.