روضهالانوار

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

رَوضَةالانوار
سرودۀ خواجوی کرمانی، منظومه‌ای به فارسی. خواجو این مثنوی را، که در مواعظ و حکم و سیر و سلوک است، به پیروی از مخزن‌الاسرار نظامی سروده و آن را به‌نام شمس‌الدین محمود صاین، وزیر شاه شیخ ابواسحاق اینجو، کرده است. این مثنوی، که سرودن آن در ۷۴۳‌ق به‌پایان رسید، ۲۰۳۶ بیت دارد و خواجو در دیباچۀ آن ابواسحاق کازرونی، پیشوای طریقت مرشدیه، و مرشد بی‌واسطۀ خود امین‌الدین بلیانی، را نیز ستوده است. روضةالانوار نخستین‌بار به اهتمام کوهی کرمانی (تهران، ۱۳۰۶‌ش) و سپس به کوشش سعید نیاز کرمانی، همراه با دیگر مثنوی‌های خواجو (کرمان، ۱۳۷۰‌ش) به‌چاپ رسیده است.