روضه الشهدا
رَوضَةالشّهدا
نوشتۀ ملاحسین واعظ کاشفی ( ـ۹۱۰ق)، کتابی به فارسی در مرثیۀ انبیای الهی و امامان شیعه. این کتاب که مؤلف آن خود از علمای اهل سنت بود، نخستین کتاب مرثیه‌سرایی شیعی به زبان فارسی است و به ذکر مصایب و رنج‌های انسان از زمان حضرت آدم (ع) تا پیامبر اسلام (ص) و اهل بیت، به‌ویژه امام حسین (ع) و واقعۀ جان‌گداز کربلا می‌پردازد. قسمت اخیر بیشترین و سوزناک‌ترین بخش کتاب را تشکیل می‌دهد. مطالب روضةالشهداء که دهان به دهان و از کتابی به کتاب دیگر نقل شده بیش از هر اثر دیگر در باور شیعیان به واقعۀ کربلا تأثیر داشته است. از آغاز صفویه به بعد اهل منبر و وعاظ، کتاب روضةالشهداء را در مجالس عزاداری اهل بیت، به‌ویژه امام حسین (ع)، می‌خواندند و از آن‌رو، مجالس عزاداری به مجالس روضه‌خوانی معروف شد. محدث نوری (۱۲۵۴ـ۱۳۲۰ق) در لؤلؤ و مرجان و مرتضی مطهری در حماسۀ حسینی بسیاری از مطالب روضةالشهداء را جعلی و انحراف‌آمیز دانسته‌اند. این کتاب به تصحیح ابوالحسن شعرانی به‌چاپ رسیده است (تهران، چاپ سوم، ۱۳۶۴ش).