ریچارد دوم (۱۳۶۷ـ۱۴۰۰م)
ریچارد دوم (۱۳۶۷ـ۱۴۰۰م)(Richard II)
پسر ادوارد شه‌زادۀ سیاه[۱] و معروف به ریچارد بوردو[۲]. از ۱۳۷۷م و در عمل از ۱۳۸۹م پادشاه انگلستان شد. سلطنت او با کشمکش با پارلمان همراه بود؛ تعدادی از ملازمان پادشاه در ۱۳۸۳م به حکم پارلمان اعدام شدند و او نیز در مقابل در ۱۳۹۷م با اعدام تعدادی از بارون‌های مخالف به فرمانروایی مطلق تبدیل شد. دو سال بعد ناگزیر به نفع هنری چهارم[۳] از سلطنت کناره گرفت، به زندان افتاد و احتمالاً به قتل رسید. ریچارد در ۱۳۸۱م در پی تحمیل مالیات سرانه[۴] با شورش دهقانان[۵] رو‌به‌رو شد. شهردار لندن، که نگران جان پادشاه بود، وات تایلر[۶]، رهبر شورش، را در اسمیت‌فیلد[۷] کشت. شجاعت آشکار ریچارد، که شخصاً در میان جمعیت در مایل اند[۸] و اسمیت‌فیلد ظاهر شده بود، به عقیم‌ماندن شورش کمک کرد. ریچارد در بوردو[۹] زاده شد و زمانی که دَه ساله بود و ادارۀ امور کشور در دست شورای نیابت قرار داشت جانشین پدربزرگش، ادوارد سوم[۱۰]، شد. توجه و حمایت او از افراد مورد علاقه‌اش به کشمکش میان او و پارلمان انجامید و در ۱۳۸۸م دارودستۀ بارون‌ها، به رهبری دوکِ گلاستر[۱۱]، چند نفر از دوستان ریچارد را اعدام کرد. ریچارد در ۱۳۸۹م کنترل اوضاع را به‌دست گرفت و تا ۱۳۹۷م با اعتدال حکومت کرد، اما در این سال دوک گلاستر و تعداد دیگری از مخالفان خود را اعدام یا تبعید کرد و پادشاه بلامنازع و دارای قدرت مطلقه شد. در ۱۳۹۹م هنری بولینگ‌بروک[۱۲]، دوکِ هرفورد[۱۳] (بعدها هنری چهارم)، برای رهبری شورشی علیه پادشاه از تبعید به انگلستان بازگشت. پارلمان ریچارد دوم را از سلطنت خلع و او را در قلعۀ پونتفرکت[۱۴] زندانی کرد که در آن‌جا به‌گونه‌ای اسرارآمیز جان سپرد.