سادیسم
سادیسم (sadism)
(یا: آزارگری) اصطلاحی در روان‌شناسی، مبنی‌بر میل به کسب لذت (معمولاً جنسی) با ایجاد درد جسمی و روحی در دیگران، برگرفته از نام مارکی دو ساد[۱]، داستان‌نویس فرانسوی. او در داستان‌هایش اشخاصی را توصیف می‌کند که برای کسب لذت جنسی به خشونت‌های بی‌رحمانه‌ای دست می‌زدند. کرافت ابینگ معتقد است که سادیسم، هیجانات جنسی مربوط به میل به ایجاد درد و اعمال خشونت است. مول[۲] آن را حالتی توصیف کرده است که در آن تکانۀ جنسی به‌صورت میل به زدن، بدرفتاری، یا تحقیر شیء محبوب تظاهر می‌کند. کتک‌زدن، بستن دست و پا و شلاق‌زدن انواع شایع رفتارهای سادیستی است. تکرار رفتار معمولاً با یک شریک جنسی مازوخیست صورت می‌گیرد. سادیسم ممکن است جزئی از رفتارهای هم‌جنس‌گرایی یا غیرهم‌جنس‌گرایی باشد. موارد نادری از رفتارهای سادیستی با حیوانات نیز گزارش شده است. عمل ممکن است سمبولیک باشد و آسیب جدی نرساند. این رفتارها در بعضی نمونه‌ها بیشتر به قصد تحقیر است نه مجروح‌کردن. برعکس، گاهی نیز جراحات جدی و دائمی به‌وجود می‌آید. شدیدترین فرم سادیسم قتل شهوانی[۳] است که در آن قاتل زخم‌های عمیق، مانند ضربات چاقو، روی عضو تناسلی قربانی خود ایجاد و یا به قطع عضو اقدام می‌کند. در این موارد نادر، ممکن است در جریان عمل سادیستی انزال روی دهد یا شخص پس از قتل با جسد نزدیکی کند. علت سادیسم معلوم نیست. توضیحات روان‌کاوی به رابطۀ عشق و احساسات پرخاشگرانه اشاره می‌کند که فرض می‌شود کودک خردسال در روابط اولیۀ خود با والدینش دارد. نظریه‌های رفتاری بر یادگیری از طریق تداعی تکیه می‌کنند، اما هیچ یک از این نظریه‌ها کامل نیستند.