سرمد کاشانی، محمدسعید ( ـ۱۰۷۲/۱۰۷۱ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

سرمد کاشانی، محمّدسعید ( ـ۱۰۷۲/۱۰۷۱ق)

(معروف به: سعیدا) شاعر ایرانی. در ابتدا یهودی بود، اما در جوانی به اسلام گروید و در سلک صوفیان درآمد. حکمت و فلسفه را نزد صدرالمتألهین و میرفندرسکی آموخت. در ۱۰۲۴‌ق به هند رفت و در سلک مجذوبان درآمد. گویند برهنه می‌گشت و با شاهزاده داراشکوه که به مجذوبان مایل بود، دوستی داشت. به‌سبب سخن‌های کفرآمیزی که از او نقل می‌کردند، اورنگ‌زیب گورکانی، به فتوای علمای شرع، به قتل او فرمان داد. مجموعۀ اشعار وی ۳۲۴ رباعی است که با عنوان رباعیات شاه ‌سرمد سرمست به‌چاپ رسیده است (بمبئی، ۱۳۰۹‌ق). رباعیات او به انگلیسی ترجمه شده است.