سلطان شاه
سلطان‌شاه ( ـ۵۸۹ق)
از پادشاهان سلسلۀ خوارزمشاهیان در ایران. پسر دوم ایل اَرْسَلان بود و بعد از مرگ پدر، با حمایت‌های مادرش، ترکان خاتون، به سلطنت خوارزم رسید اما برادر بزرگش، عَلاءالدّین تَکِشْ، از پذیرش حکومت وی سر باز زد و به‌سوی خوارزم حرکت کرد. سلطان‌شاه به‌همراه مادرش، برای یاری‌خواستن از ملک مُؤَیِّد آی آبه به نیشابور گریخت. تَکِشْ، پس از ورود به خوارزم، به تخت نشست. ملک مُؤَیِّد به جنگ تکش درآمد و به‌همراه ترکان خاتون کشته شد و سلطان‌شاه نزد پادشاهان غور گریخت. او سپس به یاری قَراخَتاییان، مَرْوْ را اشغال و مدتی در آن‌جا حکومت کرد، ولی براثر اختلاف با سلطان غیاث‌الدّین غوری در جنگی که در حوالی مُرْغاب روی داد، شکست خورد و متواری شد و سال بعد، به‌سبب خیانت یکی از سردارانش، از شدت اندوه درگذشت.