شبر، سید عبدالله (نجف ۱۱۸۸ـ کاظمین ۱۲۴۲ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

شُبَّر، سید عبدالله (نجف ۱۱۸۸ـ کاظمین ۱۲۴۲ق)
(ملقب به مجلسی ثانی) مفسّر، فقیه و محدث امامیه. در نوجوانی نزد پدر و نیز سید محسن اعرجی تلمذ کرد و از شیخ جعفر کاشف‌الغطاء و میرزای قمی و صاحب ریاض و دیگر اکابر وقت اجازه داشته و بیش از ۷۰ عنوان اثر از او برجای مانده است. از آن جمله‌اند: صفوةالتفاسیر (تفسیر کبیر)؛ الجواهرالثمین فی تفسیر الکتاب‌المبین (تفسیر و سیط)؛ تفسیر الوجیز (تفسیر شبّر ۱۳۱۴‌ش)، خلاصۀ تفسیر الجوهرالثمین؛ الحق الیقین فی معرفةاصول‌الدین (صیدا، ۱۳۵۵‌ق)؛ جلاءالعیون (‌۱۳۷۴‌ق)؛ و مصابیح الانوار فی شرح مشکلات الأخبار (جلد اول: بغداد ۱۳۷۰‌ق، جلد دوم: نجف ۱۳۷۱‌ق)؛ جامع‌المعارف و الاحکام؛ جامع‌المقال فی معرفة الرواة و الرجال.