شعبی، ابوعمرو عامر (کوفه ۲۰/۱۹ـ۱۰۳ق)

شَعْبی، ابوعَمْرْو عامِر (کوفه ۲۰/۱۹ـ۱۰۳ق)

محدث، فقیه، شاعر، و از نخستین قُرّاءِ قرآن. از بسیاری صَحابه چون حضرت علی (ع) و دیگران حدیث نقل کرده و نزد خلفای اموی مقرب و معزز بوده است؛ چنان‌که به قصد دیدار عَبْدُالْمَلک بن مرَوان به شام رفت و به‌عنوان سفیر وی به مصر و روم عازم شد. در قیام عَبْدُالرّحمن بن محمد بن اَشْعَث، بر حَجّاج شورید، اما پس از چندی اظهار ندامت کرد. در زمان عُمَر بن ‌عَبْدُالْعزیز مدتی قاضی کوفه شد.