شهمردان بن ابوالخیر رازی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

شَهْمردان بن ابوالخیر رازی (قرن ۵ق)
منجم، ریاضی‌دان و طبیعی‌دان ایرانی. از اهالی ری و معاصر حکیم عمر خیام بود و مدتی نیز در گرگان و استرآباد زندگی کرد. از آثار اوست: روضة‌المنجمین (۴۶۶ق)؛ نزهت‌نامۀ عَلائی در علوم مختلف به زبان فارسی و به نام علأالدوله ابوکالیجار گرشاسب بن علی بن فرامرز، از امیران بنو کاکویه (۴۷۷ق)؛ کتاب البدایع به زبان عربی در نجوم؛ شش فصل.