شورا
شورا
(به‌معنی مشورت و رأی‌زدن با یکدیگر) در قرآن، مشورت مؤمنان با همديگر یکی از صفات نیک و در ردیف نماز و انفاق بیان شده است (سورۀ شوری، ۳۸) و در جای دیگر قرآن (آل عمران، ۱۵۹) به مشورت پیامبر اکرم (ص) با مؤمنان توصیه شده است. سورۀ ۴۲ قرآن نیز به همین نام است (سورۀ شوري). دستور به شور و مشورت از نظر نظام سیاسی و اجتماعی واجد اهمیت زیاد است و می‌توان آن را مهم‌ترین رکن در نظام سیاسی و ادارۀ جامعۀ اسلامی دانست. مفسران دربارۀ آن‌که حضرت رسول (ص) چرا با آن کمال عقل و اصابت رأی و با وجود وحی آسمانی مأمور به مشورت با یارانش بوده است دیدگاه‌های چندی بیان داشته‌اند. ازجمله نشان‌دادن اهمیت آن و ایجاد سنت در میان مردم؛ و تأکید بر محدودبودن عقل فردی و نیاز به خرد جمعی در تمشیت امور اجتماعی، تا مسلمانان از تک‌روی و استبداد رأی بپرهیزند و امور خود را بر شور و استفاده از عقل جمعی استوار سازند. شایان ذکر است که دستور مشورت برای پیامبر (ص) در اموری بوده است که دربارۀ آن‌ها وحی نازل نشده باشد.