ضلالت
ضَلالَت
(در لغت به‌معنای گم و گمراه‌شدن) در قرآن دربرابر هدایت است که در آیات گوناگون بدان اشاره شده است. ازجمله در انعام، ۱۲۵ آمده که خداوند آن‌گاه که بخواهد کسی را به‌گمراهی کشاند دلش را تاریک می‌سازد. این مسئله در میان متکلمان مسلمان اختلافاتی پیش آورده است. اشاعره با استناد به این آیات هدایت و ضلالت را به خداوند نسبت می‌دهند. معتزله و شیعیان معنای ظاهری آیه را مخالف عدل خداوند می‌دانند و آن را به معانی گوناگون تأویل می‌کنند که از همه مشهورتر به‌معنای وانهادن و رهاکردن است.