عتاب
عتاب (عرفان)
(در لغت به معنی خشم‌گرفتن و سرزنش‌کردن) در اصطلاح عرفا، به معنی سرزنش‌کردن و پرخاش‌کردن بر نفس. مقصود از عتاب دوست، خطاب با اوست تا او داستان عشق را طولانی کند. از آن‌جا که عاشق دست از بهره و سود خود برمی‌دارد و خویشتن خویش را می‌بازد، دیگر سخن نمی‌گوید و در آن هنگام چون معشوق می‌خواهد با او خطاب کند، عتاب آغاز می‌کند. گاه عاشق را می‌سوزاند و گاه می‌نوازد.