علی بن وهسودان

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

علی بن وَهْسودان ( ـ۳۰۷ق)

حکمران دیلم (حُک: ۳۰۱ یا ۳۰۴ـ۳۰۷ق) از سلسلۀ جُسْتانیان، فرزند وَهسودان بن جُسْتان. علی برخلاف روش پدران خود، هواخواه عباسیان و مخالف علویان بود و از این‌رو، برادرش، جُستان، را به‌قتل رساند. زمانی که داعی حسن بن قاسم، به اسپهبد محمد بن شهریار پناه برد، اسپهبد او را اسیر کرد و به نزد علی بن وَهْسودان، به ری فرستاد و علی، داعی حسن را به قلعۀ الموت تبعید کرد و وی به دست خال محمد بن مسافر دیلمی کشته شد.