غروی اصفهانی، محمدجواد (اردستان ۱۲۸۲ـ تهران۱۳۸۴ش)
غَرَوی اصفهانی، محمدجواد (اردستان ۱۲۸۲ـ تهران۱۳۸۴ش)
روحانی نواندیش ایرانی. دروس دینی را نزد اساتید وقت اصفهان گذراند. یکی از استادان بنام وی آیت‌اله حاج آقا رحیم ارباب بوده است. وی از جوانی در این اندیشه بود که دین اسلام و مذهب تشیع را از آلایش بدعت‌ها پیراسته گرداند، اما در اصفهان برخی آرای وی با مخالفت شماری از علمای شهر روبه‌رو و برخی ردیه‌ها بر ضد عقاید وی نوشته شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به نوعی با گروه‌های افراطی انقلابی از قبیل مجاهدین و طرفداران افراطی دکتر شریعتی همدلی داشت و برخی افکار وی با روحانیت در تضاد بود. در سال‌های اخیر در تهران اقامت گزید و چندین جلد کتاب منتشر کرد. ازجمله آثار اوست قربانی در منی (۱۳۶۲)؛ آدم از نظر قرآن (۱۳۷۵)؛ فقه استدلالی؛ خطبه‌ها و جمعه‌ها؛ چند گفتار؛ شرح رساله؛ پیرامون ظنّ فقیه و کاربرد آن در فقه (۱۳۷۸).