فخرالملک، ابوالفتح مظفر (۴۳۴ـ۵۰۰ق)
فَخرُالمُلک، ابوالفتح مُظَفَّر (۴۳۴ـ۵۰۰ق)
دولتمرد ایرانی، نخستین پسر خواجه نظام‌الملک طوسی، وزیر تتش (۴۸۷ـ۴۸۸ق)، برکیارق (۴۸۸ـ۴۹۰) و سنجر سلجوقی (۴۹۰ـ۵۰۰ق). سال‌های دراز در خدمت پدرش کار کرد. در دیوان امیر معزی ۳۲ قصیده و یک ترکیب‌بند در ستایش فخرالملک و دو قصیده در سوگ وی آمده است. ابوالمعالی نحاس رازی نیز از دیگر ستایندگان فخرالملک بوده و از وی مدایحی در دست است. عباس اقبال در حواشی کتاب حدایق‌السحر به تمامی آن مدایح اشاره کرده است. خیام یکی از رساله‌های پارسی خود به نام رساله در علم کلیات و ابوحاتم اسفزاری نیز رسالۀ کائنات خود را به نام فخرالملک نوشته‌اند. امام محمد غزالی نیز پس از بازگشت به طوس در ۴۹۸ق و یک سال اقامت در آن‌جا به پیشنهاد سنجر سلجوقی و پافشاری فخرالملک از طوس به نیشابور رفت و تا ۵۰۰ق در نظامیه آن شهر تدریس کرد. فخرالملک به زخم کارد یکی از فداییان اسماعیلی کشته شد.