فرعون در قرآن
فِرعون در قرآن
نام فرعون ۷۴ بار در قرآن آمده است. منظور از فرعون در قرآن فرعون زمان موسی است. فرعون طبق خوابی که دیده بود، از ظهور کسی در میان بنیاسرائیل نگران بود؛ لذا دستور کشتن فرزندان ذکور آنان را داد (بقره، ۴۹)، او استکبار میورزید و بنیاسرائیل را بندۀ خود میخواند (شعرا، ۲۲، ۲۹) و ادعای الوهیت داشت (شعرا، ۲۹؛ قصص، ۳۸؛ نازعات، ۲۴). او ندانسته موسی را که نوزاد بود از آب برگرفت و به فرزندی پذیرفت و پرورش داد (طه، ۳۹؛ قصص، ۷ـ ۱۳) موسی به رسالت رسید، اما فرعون از اطاعت موسی سرباز زد و او را ساحر خواند و ساحران را به مقابله با موسی فراخواند (اعراف، ۱۱۳ـ ۱۲۶؛ یونس، ۷۹؛ طه، ۵۷ـ ۷۶)، در نهایت فرعون که با سپاهش در تعقیب موسی و بنیاسرائیل بود، در دریا غرق شد. (شعرا، ۳۳ـ ۳۲؛ و ۴۷ـ ۴۸؛ طه، ۴۲ بهبعد). فرعون در قرآن مظهر سرکشی و طغیان است و تفرعن مشتق از کلمه فرعون است.