لطفعلی خان شیرازی صورتگر

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

لطفعلی‌خان ‌شیرازی صورَتگر (شیراز ح ۱۲۲۲ـ۱۲۸۸ق)
نقاش و قلمدان‌نگار ایرانی. از نام‌آورترین نقاشان گل در عهد قاجار بود، که در طبیعت‌پردازی، چهره‌نگاری و نقاشی گل و مرغ مهارت داشت. به قفقاز و گرجستان سفر کرد. طراحی ماهرانه از چهره و اندام، بازنمایی از روی مدل‌های واقعی، طبیعت‌پردازیِ دقیق، ساخت‌وپرداخت گل‌ها با درنظرگرفتن شکل و رنگ طبیعی‌شان، تنوع در سایه‌ها، به‌ویژه نقطه‌پرداز و سیاه‌قلم، از ویژگی‌های نقاشی اوست. به‌جز آبرنگ در کارهای روغنی (زیرلاکی)، و رنگ‌وروغن نیز بسیار مهارت داشت. آثار بسیاری از او برجا مانده، که برخی از آن‌ها نقاشی‌های روی قلمدان، و برخی تصاویر کتب مختلف‌اند؛ ازجمله تصاویر یک نسخه از شاهنامۀ فردوسی معروف به شاهنامۀ داوری. ازجمله دیگر نقاشی‌هایش عبارت‌اند از قلمدان با نقش مادر و کودک (۱۲۶۲ق)، نقاشی سیاه‌قلم یک دسته گل (۱۲۶۷ق)، و قاب‌آینه با نقش شیخ صنعان و دختر ترسا (۱۲۸۲ق).