لطف الله نیشابوری
لطف‌الله نیشابوری ( ـ۸۱۰/۸۱۶ق)
شاعر ایرانی. در جوانی به خدمت خواجه علاءالدین محمد فریومدی، صاحب دیوان خراسان، روی آورد. سپس در نیشابور، سبزوار و بیهق ستایشگر امرای سربداری شد و اشعاری در ستایش تاج‌الدین علی چشمی، معروف به علیِ شمس‌الدین، و نظام‌الدین یحیی کرابی و خواجه نجم‌الدین علی مؤید سرود. مدتی نیز در زمرۀ ستایشگران تیموریان بود و اشعاری در ستایش امیرتیمور گورکان و پسرانش، میرانشاه و شاهرخ، سرود. نیشابوری شاعری قصیده‌سرا و پیرو سبک خراسانی بود و قصیده‌هایش بسیار نزدیک به قصاید ابن یمین است. قصایدی در توحید و نعت رسول و ائمۀ اطهار (ع) سروده است. تقی‌الدین کاشی نزدیک به ۸۰۰ بیت از اشعار او را در خلاصة‌الاشعار آورده است.