لانداؤ، لف داویدوویچ

لف داویدوویچ لانداؤ Lev Davidovich Landau
زادروز	باکو ۱۹۰۸م
درگذشت	۱۹۶۸م
ملیت	روس
تحصیلات و محل تحصیل	فارغ التحصیل از دانشگاه لنینگراد
شغل و تخصص اصلی	فیزیک‌دان
سمت	رئیس موسسه فیزیک و صنعت اوکراین
آثار	دوره فیزیک نظری
گروه مقاله	فیزیک و مکانیک
جوایز و افتخارات	جایزه نوبل فیزیک (۱۹۶۲)، جایزه استالین (۱۹۴۹ و ۱۹۵۳)، دریافت عنوان قهرمان کارگران سوسیالیست (۱۹۵۴)

لانْداؤ، لِف داویدوویچ (۱۹۰۸ـ۱۹۶۸م)(Landau, Lev Davidovich)

لانْداؤ، لِف داويدوويچ

فیزیک‌دان نظریه‌پرداز روس. به‌سبب نظریه‌هایش در زمینۀ مادۀ چگال، به‌ویژه هلیوم مایع، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۶۲م دست ‌یافت. در باکو زاده‌ شد. پدرش مهندس نفت و مادرش پزشک بود. در ۱۴‌سالگی وارد دانشگاه باکو شد و در ۱۶سالگی به دانشگاه ایالتی لنینگراد رفت. در ۱۹۲۷م، از دانشگاه لنینگراد فارغ‌التحصیل شد. دو سال بعد، با استفاده از بورس، برای بازدید از مؤسسات علمی به خارج اعزام شد. به این‌ترتیب، به دانمارک رفت و با نیلس بور به‌کار پرداخت. در دهۀ ۱۹۲۰م، اولین طرح بزرگ علمی‌اش، نظریۀ دیامغناطیسی فلزات را تدوین کرد. در ۱۹۳۲م، به ریاست مؤسسۀ فیزیک و صنعت اوکراین برگزیده شد. در این مؤسسه تحقیق در زمینۀ گذارهای فاز نوع دوم، تغییرات ظریفی که مستلزم تبادل گرما نیستند، ازجمله اَبَرشارگی هلیوم و فِرومغناطیس را آغاز کرد. لاندائو معلمی ممتاز بود و دورۀ درسی ۹جلدی‌اش با عنوان دورۀ فیزیک‌نظری تا دهۀ ۱۹۸۰م تجدید چاپ می‌شد. او این کتاب‌ها را با همکاری دانشجویش، اوگنی لیف‌شیتز، نوشته بود. در دهۀ ۱۹۲۰م، کمونیستی پرشور بود، اما با مشاهدۀ اولویتی که به کاربردهای نظامی و فنی داده می‌شد و درنتیجۀ‌ آن نمی‌توانست هدف‌های پژوهشی‌اش را دنبال کند، رفته‌رفته سرخورده شد. در ۱۹۳۸م، به‌ اتهام رهبری سازمانی ضدانقلابی و فعالیت‌های ضداستالینی، به زندان افتاد و یک‌ سال در زندان ماند. در دهۀ ۱۹۴۰م، در زمینۀ بمب اتمی و هیدروژنی کار می‌کرد و دو بار به جایزۀ استالین دست یافت (۱۹۴۹ و ۱۹۵۳م). در ۱۹۵۴م به عنوان قهرمان کارگران سوسیالیست دست یافت. آسیب مغزی ناشی از تصادف اتومبیل در ۱۹۶۲م، تحقیقاتش را متوقف و زندگی‌اش را دگرگون کرد.

 

---