لوکری، ابوالعباس فضل بن محمد (قرون ۵ و ۶ق)
لوکَری، ابوالعباس فضل بن محمد (قرون ۵ و ۶ق)
فیلسوف و ریاضی‌دان ایرانی. در قریۀ لوکر در اطراف مرو زاده شد و پس از کسب مقدمات علوم، به محضر بهمنیار شاگرد ابن سینا راه یافت و بنابر پاره‌ای از اسناد، کرسی تدریس فلسفه در خراسان را به‌دست گرفت، و گویا در اواخر عمر حالاتی عرفانی در او ظهور یافت. از مشهورترین شاگردان وی می‌توان از افضل‌الدین غیلانی، شرف‌الدین ایلاقی، عبدالرزاق ترکی، ابوعلی حسنی مروزی نجاری، اسعد میهنی و محمد بن ابی طاهر طبسی مروزی نام برد. از او افزون بر اشعار فارسی و عربی، سه اثر گزارش شده: فهرست تعلیقات ابن سینا، قصیدۀ اسرار‌الحکمة و شرح آن، بیان الحق بضمان الصدق که یک دوره حکمت مشایی در منطق و علوم طبیعی و الهی است. وی در این کتاب با کلامی فصیح بر پایۀ شفای ابن‌سینا و التحصیل بهمنیار مبانی حکمت مشاء را بیان کرده است.