مراد

مُراد

(در لغت به‌معنی حاجت و خواهش) به‌معنیِ شیخ که در مقابل مرید به‌کار می‌رود. این کاربرد نشان‌دهندۀ رتبۀ سلوکی و در عین حال توانِ شیخ برای دستگیری و ارشاد مریدان است. فرق مرید و مراد آن است که مرید مبتدی است و مراد منتهی. مرید همواره چشم به مراد و دستورات او دارد تا با انجام ریاضت و طی مراتب سلوک به مقامات رسد. عزیزالدین نسفی شرایط مراد را در چهار چیز دانسته است: اول آن‌که متقی و پرهیزگار باشد، دوم از مال و جاه دنیا گریزان باشد، سوم آن‌که خود را از دیگران برتر نداند و چهارم آن‌که پیوسته در سکوت باشد و کمتر سخن گوید.