مسرور طالقانی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

مَسرور طالقانی (نیمۀ اول قرن ۵ق)
(یا: مسرور خراسانی) شاعر ایرانی. از مردم ناحیۀ طالقان در شمال افغانستان کنونی و هم‌روزگار محمود و مسعود غزنوی بود. عوفی در لبا‌ب‌الالباب نوزده بیت از اشعار او را آورده که دو قطعۀ دوبیتی و یک قصیده در مدح احمدبن حسن میمندی است. نخستین شاعر فارسی‌گوی است که در شعر خود از لیلی و مجنون سخن گفته است.