مسند (حدیث)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

مُسْنَد (حدیث)
اصطلاحی در علم حدیث، به معنی حدیث یا روایتی که اِسناد آن کامل باشد. به عبارت دیگر سلسله راویان آن تا معصوم (پیامبر و ائمه) پیوسته و متصل باشد و نام تمام راویان در آن ذکر شده و هیچ‌گونه قطع یا سقطی در آن رخ نداده باشد. به این گونه احادیث روایت متصل یا موصول هم گفته می‌شود. ثقه‌بودن تمام راویان در احادیث مسند شرط نیست، و هرگاه تمام راویان ثقه هم باشند به آن حدیث صحیح می‌گویند. برخی از مسندهای مشهور عبارت‌اند از مسند احمد بن حنبل و مسند دارمی. نیز ← داریة‌الحدیث