مونو، ژاک (۱۹۱۰ـ۱۹۷۶)
مونو، ژاک (۱۹۱۰ـ۱۹۷۶)(Monod, Jacques)
| ژاک مونو Jacques Monod | |
|---|---|
| زادروز |
پاریس ۱۹۱۰م |
| درگذشت | ۱۹۷۶م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | زیست شیمی دان |
| آثار | تصادف و ضرورت (۱۹۷۱) |
| گروه مقاله | زیست شناسی |
| جوایز و افتخارات | جایزه پزشکی و فیزیولوژی (۱۹۶۵) |
زیست‌شیمی‌دان فرانسوی. با همکارانش، آندره لوف[۱] و فرانسوا ژاکوب[۲]، به‌سبب پژوهش در زمینۀ کنترل وراثتی آنزیم‌ها و سنتز ویروس به جایزۀ پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۶۵ دست یافت. در پاریس زاده شد و همان‌جا درس خواند. از ۱۹۴۵، در انستیتو پاستور به‌کار پرداخت. در ۱۹۵۳، مدیر بخش زیست‌شیمی یاخته‌ای انستیتو پاستور پاریس و استاد دانشگاه پاریس شد. در ۱۹۷۱، مدیر کل انستیتو پاستور شد. مونو و همکارانش با پژوهش در زمینۀ چگونگی کنترل سوخت‌و‌ساز درون‌یاخته‌ای موجودات ذره‌بینی با ژن‌ها، وجود دسته‌ای از آن‌ها، معروف اُپران[۳]، را پیشنهاد کردند که فعالیت ژن‌هایی را تنظیم می‌کنند که در واقع ساخت آنزیم‌ها را در یاخته کنترل می‌کنند. آنان فرض کردند که اُپران‌ها، فعالیت‌های ژن‌های سازندۀ آنزیم‌ها را با تأثیر بر سنتز آراِن‌اِی پیک مهار می‌کنند. مونو در کتابش با عنوان تصادف و ضرورت[۴] (۱۹۷۱)، کشفیات معاصر در زمینه زیست‌شیمی را جمع‌آوری کرد تا ثابت کند همۀ اشکال حیات از جهش‌های تصادفی (شانس) و انتخاب داروینی (ضرورت) نتیجه شده‌اند.