مکتب هنری زاگرس
مکتب هُنَری زاگرس
(یا: سبک هنری زاگرس) در ادبیات باستان‌شناسی ایران اصطلاحی است که هنر تصویرسازی ناحیۀ غرب فلات ایران در هزارۀ اول پ‌م و به‌ویژه در ناحیۀ زاگرس را معرفی می‌کند. در این مکتب، که از هنر تصویرسازی بین‌النهرین و به‌ویژه آشور نو اقتباس شده است. نقش‌مایۀ درخت مقدس و میوۀ درخت کاج به عنوان سمبل زایش و تولد و تناسل حضور مستمر دارند؛ اما هنرمند آن‌ها را با شیوه‌ای محلی و نه تقلید محض از آشور آفریده است؛ همچنین نمایش نیمرخ مردان با لباس‌های آشوری رایج است، اما آرایش مو و صورت و چهره‌پردازی مشابه هنر مانایی است.