میثمی، لطف الله
مِیثَمی، لطفالله (اصفهان ۱۳۱۹ش - )
مبارز سیاسی و روزنامهنگار ایرانی. در نوجوانی به حرکتهای ملیـمذهبی و ماجراهای نهضت ملیشدن نفت علاقهمند شد. در ۱۳۳۸ش به دانشکدۀ فنی دانشگاه تهران راه یافت و در ۱۳۴۲ش در رشتۀ مهندسی نفت فارغالتحصیل شد. سپس به استخدام شرکت ملی نفت درآمد و در بهار ۱۳۴۸ش به سازمان مجاهدین خلق پیوست. در ۱۳۵۰ش دستگیر، و پس از دو سال حبس در ۱۳۵۲ش آزاد شد و بار دیگر به باقیمانده اعضای سازمان پیوست. در ۲۷ مرداد ۱۳۵۳ش، در هنگام ساختن بمب مصدوم شد و انفجاری ناگهانی سبب نابینایی و قطع مچ دستِ چپ او شد. پس از انتقال به بیمارستان دوباره توسط ساواک دستگیر شد و تا آستانۀ انقلاب در زندان بود. در زندان با گروه رجوی و منشعبین مارکسیست اختلاف پیدا کرد و خطمشی متفاوتی در پیش گرفت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تشکلی به نام نهضت مجاهدین را سازماندهی کرد، اما در جذب اشخاص و هواداران توفیق نیافت. از آبان ۱۳۶۰ش، نشریهای به نام راه مجاهد را منتشر کرد که در ۱۳۷۲ش توقیف شد. او از ۱۳۷۸ش، دو ماهنامۀ چشمانداز ایران را منتشر کرد. وی در آبان ۱۳۶۱ش به جرم تشویش اذهان عمومی علیه نظام جمهوری اسلامی دستگیر و ۹ ماه بازداشت شد. برخی از آثار اوست: مکتب راهنمای عمل؛ ویژگیهای انقلاب اسلامی؛ از نهضت آزادی تا مجاهدین؛ آنها که رفتهاند.