میثم تمار

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

مِیثَم تَمّار ( ـ۶۰ق)

از خواصّ اصحاب امام علی (ع) و غلام آزادکردۀ آن امام و ساکن کوفه. وی همراه با حبیب بن مُظاهِر و رُشید هَجَری در مکتب امام علی (ع) تربیت یافت و اسراری از علوم آن حضرت آموخت. عُبیدالله بن زیاد، هنگام ورود به کوفه و اندکی پیش از ورود امام حسین (ع) به عراق او را گرفت و به جرم دوستی آل علی بر دار آویخت و او همچنان و در همان حال از فضائل بنی‌هاشم سخن می‌گفت و چون به عبیدالله گفتند که این غلام، تو و خلیفه را رسوا می‌کند فرمان داد تا لگام در دهانش فرو کردند چندان که خون از دهان او بیرون می‌ریخت. سپس چندان نیزه بر او زدند که جان سپرد. این نخستین‌بار در اسلام بود که لگام در دهان کسی کردند.