میرزا حسین واعظ
میرزا حسین واعظ (تبریز 1252- همان جا 1334ش)
(با نام کامل: میرزا حسین واعظ تبریزی) خطیب، روحانی مبارز، مشروطه خواه تبریزی و نایب رئیس انجمن تبریز. پس از اتمام تحصیلات مقدماتی، در جوانی راهی قفقاز شد و بعد از مقایسۀ آن جا با اوضاع و احوال حاکم بر ایران، به فکر تغییر در نظام حاکم بر کشور افتاد. او پس از بازگشت از سفر به قفقاز و آشنایی با زندگی قانونی و مدنی آن جا، انتقاد از عدم آزادی‌های سیاسی و مدنی را سرلوحۀ سخنرانی‌هایش قرار داد.
با بروز انقلاب مشروطه، به آزادی خواهان پیوست و به سبب قدرتی که در نطق و خطابه داشت، به هدایت و روشنگری مردم پرداخت. سخنرانی‌هایش نقش عمده‌ای در تشویق و تجهیز مردم تبریز در جریان مشروطیت داشت.
بعد از صدور فرمان مشروطیت توسط مظفرالدین شاه، او و چند نفر از مشروطه طلبان و آزادی خواهان تبریز، انجمن تبریز را بنیان نهادند و او رفته رفته به یکی از اعضاء اصلی انجمن تبدیل شد. در دورۀ استبداد صغیر، او نایب رئیس انجمن بود.
پس از اشغال تبریز و تسلط صمد شجاع‌الدوله و کشتار مشروطه طلبان، میرزا حسین مدت ۶ ماه در خانه ای در تبریز مخفی شده بود.
او در دورۀ چهاردهم انتخابات وارد مجلس شورای ملی و به عنوان نایب رئیس مجلس انتخاب شد.
میرزا حسین واعظ در ۵ اسفند ۱۳۳۴ش در زادگاهش درگذشت و در قبرستان امامیه تبریز دفن شد.