میرزا عبدالوهاب منجم‌باشی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

میرزا عبدالوهاب منجم‌باشی ( - 1289ق)

(با نام کامل: عبدالوهاب بن علی‌محمد منجم‌باشی نوئی اصفهانی، و معروف به منجم‌باشی) ریاضی‌دان، منجم، استاد و ادیب قرن 13 هجری قمری. او پسر بزرگ ملا علی‌محمد اصفهانی و برادر مهتر میرزا عبدالغفار خان نجم الدوله بود. پسرش میرزا محمود خان نجم الملک بود که داماد عمویش میرزا عبدالغفار شد.

میرزا عبدالوهاب تحصیلاتش را نزد پدرش فرا گرفت که ریاضی‎دان مشهوری بود. از آن جا که سال‎ها منجم ‎باشی مهد علیا، مادر ناصرالدین شاه بود و کار استخراج و تنظیم تقویم به او اختصاص داشت، به لقب "منجم ‎باشی" معروف شده بود. تعدادی از تقویم های او که چاپ سنگی داشتند، همچنان باقی مانده است.

میرزا عبدالوهاب تحصیلاتش را در دارالفنون ادامه داد و سال‌ها آن جا به تدریس پرداخت.

"نجوم‌‌الفرقان فی اطراف‌القرآن" که ترجمه‌ای به فارسی از نخستین کشف‌الآیات قرآنی، تألیف گوستاو فلوگل (مستشرق آلمانی) است، اثر اوست.

او در اول ربیع الاول 1289ق بیمار شد و 9 روز بعد فوت کرد.